In Italie bevalt men standaard in het ziekenhuis. Je kunt wel thuis bevallen, maar dat is heel duur en het netwerk van verloskundigen dat aan huis komt is maar beperkt. Bovendien heb je hier geen kraamverzorgers, het hele principe bestaat hier niet. Dus eenmaal bevallen, sta je overal zelf voor....
Het is hier de gewoonte dat men in het ziekenhuis op kraambezoek komt. Over het algemeen komt alleen naaste familie bij je als je daarna thuis komt. Ik stel me voor dat dat is omdat je hier geen kraamhulp hebt om je te helpen de visite voor te bereiden en dergelijke. Ze houden je een paar dagen in het ziekenhuis, omdat je thuis geen kraamhulp hebt en het ziekenhuis je dus gaat uitleggen hoe een baby 'werkt'.
Wat we heel erg jammer vinden, maar we ontkomen er in geen enkel ziekenhuis aan, is dat het bezoek de baby niet van dichtbij mag zien. Vóór het bezoekuur begint, moeten alle babies naar de 'nido' gebracht worden, oftewel de crèche. De crèche heeft een glazen wand. Alle kinderen worden in zo'n plastic botervlootje op een rij gelegd. Zodra het bezoekuur dan begint, komt er een verpleegkundige de luxaflex ophijsen en dan mag het bezoek de babies vanachter de glazen wand bekijken. Dat komt omdat men hier bang is voor bacteriën overdracht. Persoonlijk vind ik het overdreven en heel jammer. Maar het is nu eenmaal zo.... Alle bezoekers staan dan met de neus tegen het raam om de betreffende baby te bewonderen (kijk, mam, het is de tweede van rechts.....). Dat ziet er dan zo uit:
Daarom heb ik mijn ouders dan ook gevraagd om pas te komen, zodra ik uit het ziekenhuis ontslagen ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten