We zijn een beetje omgereden, want er was een ongeluk gebeurd op de route die we normaal zouden nemen. Ziet er niet best uit met al die zwarte rook:
Maar wij zijn gelukkig veilig aangekomen. Het is ongeveer twee uur rijden.Fabio heeft het stukje kaart van Venetie uit zijn atlas meegenomen en zoekt uit waar we heen gaan.
Nee, ik ben niet langer dan Fabio. Maar ik sta een trapje hoger....
Zo klopt het weer:
We zijn bovenin de Torre del'Orologio (klokkentoren) op het San Marcoplein geweest:
Vandaar heb je een mooi uitzicht over Venetie:
Even uitgerust op dit terrasje met uitzicht op de Rialto brug (over het Canal Grande) .
Daarna hebben we een tochtje met de gondel gemaakt. Dit was onze gondelier:
We voeren onder de 'Ponte dei Sospiri' door. Dat betekent 'Brug der Zuchten'. Deze brug is een verbinding tussen het Dogenpaleis en de gevangenis. Vroeger moesten de veroordeelden over deze brug heen lopen alvorens ze in de kille en vochtige kerkers werden opgesloten. Via de raampjes van de brug zagen de gevangenen dan voor de laatste keer het daglicht. De naam Brug der Zuchten refereert aan hun zucht op weg naar hun bestemming. Dit is dan de brug der zuchten. Is het niet typisch Italiaans om aan een brug met een dergelijke historie een kledingmerk te verbinden?
Ook in het water heb je wel eens file:
De gondelier zingt:Daarna hebben we een lekkere spritz (aperol met spuitwater) gedronken en een hapje gegeten.
Toen was het avond en gingen we weer naar huis.
De volgende dag hebben we mijn verjaardag gevierd met Fabio's familie. Fabio heeft een mooie taart besteld en ook nog zogenaamde pasticcini (mini gebakjes).
We hebben zoveel gesnoept dat we niet meer gegeten hebben die avond.... Maar we hebben wel karaoke gezongen:Dit is het liedje dat ze (proberen te haha) zingen:
Ik heb van Lory en haar gezin deze Hello Kitty pyjama gekregen, leuk he? En een armbandje in de bijpassende kleur roze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten